Hoi An

Hoi An is een kuststad in Centraal Vietnam aan de Zuid-Chinese Zee. De voormalige havenstad van het koninkrijk Champa ligt aan het estuarium van de Hoi An en was in de 16e en 17e eeuw een belangrijk handelscentrum. De stad is enorm populair als toeristenbestemming. Het oude centrum geeft de indruk alsof u in de tijd teruggaat. Hoi An is een goede uitvalbasis om de tempelruïnes van My Son te bekijken of om gewoon enkele dagen op het Cua Dai strand te luieren. De beste reisperiode voor Hoi An is in de maanden februari tot en met mei, daarna stijgen de temperaturen. Vanaf september begint het regenseizoen met kans op een tyfoon.

Geschiedenis
Hoi An speelde eeuwenlang een belangrijke rol in de zeehandel van Zuidoost-Azië, dat tot de 2e eeuw voor Christus teruggaat. Volken van de zogeheten Ha Huynhcultuur dreven toen ruilhandel met China en India. In de 16e eeuw begon het pas goed. Toen kwamen er handelaren uit China, Japan, Nederland en India. De stad heette Hai Pho (plaats aan de zee) ten tijde van de handelsbetrekkingen met China en tijdens de Franse bezetting heette de stad Faifo. Jaarlijks vond hier een lentebeurs plaats. Kooplieden uit alle windstreken kwamen hierop af. Belastinginners kwamen hier naar toe om de keizerlijke schatkist te vullen en ambachtslieden, geldschieters en bureaucraten stroomden toe toen de handel in de 17e eeuw een hoogtepunt bereikte. Japanse en Chinese kooplieden domineerde de handel. Ze vestigden zich in Fai Fo maar elke gemeenschap behield zijn eigen bestuurder, wetten en culturele identiteit. In 1639 verbood de Japanse shogun om naar het buitenland te reizen. De Japanse straat slonk tot een handvol families en vervolgens tot een aantal verspreide monumenten en een aparte architectuur. De Chinese gemeenschap had het rijk alleen en bloeide op. Elke nieuwe politieke beroering leverde weer een golf Chinese immigranten op. De dagen van de haven waren in de 18e eeuw geteld. De Fransen vestigden een bestuurlijk centrum in Fai Fo en legden een spoorwegverbinding vanaf Tourane (Danang) aan, maar ze konden de economie geen nieuw leven inblazen. De stad werd in 1954 omgedoopt tot Hoi An. Hoi An bleef tijdens de oorlogen met Frankrijk en Amerika ongedeerd. In 1999 is de oude stad van Hoi An opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, als een goed bewaard voorbeeld van een Zuidoost-Aziatische handelsstad uit de 15e tot 19e eeuw, met gebouwen die een unieke mengeling van lokale en buitenlandse invloeden vertonen. Een voorbeeld daarvan is de Japanse brug.

Bezienswaardigheden
Hoi An beschikt over een monumentenlijst van ongeveer 840 huizen, tempels en andere oude gebouwen. Dit is een indrukwekkend cultureel erfgoed vol kleine details, zoals de glooiende daken in het autovrije centrum. De bruinrode dakpannen zijn afwisselend hol en bol, een verwijzing naar de harmonieuze regels van yin en yang, die ook gelden voor de bewoners onder de daken. Het stadje is enorm schilderachtig. Yin en yang komen ook terug op de gevels in de vorm van een oog dat waakt over huis en bewoners.

In het oude centrum van Hoi An zijn vier musea, drie oude huizen, een aantal gemeenschapshuizen, wat winkeltjes, een theater, de overdekte Japanse brug en een tempel te bezoeken. Hiervoor kunt u kaartjes kopen waarmee u één van ieder type mag bezoeken, dus 1 museum, 1 oud huis, 1 gemeenschapshuis, de tempel of de brug en een winkeltje of het theater. De toegangskaartjes zijn een dag geldig en zijn te koop bij de verschillende ingangen van het oude centrum. Het oude centrum is een absolute aanrader bij het bezoeken van Hoi An, omdat u hiermee verschillende bezienswaardigheden van Hoi An in één keer kan bezoeken. De opbrengsten komen het behoud van het oude centrum ten goede. Een kaartje kost VND 90.000 en geeft u toegang tot vijf locaties.

De overdekte Japanse Brug dateert uit de 16e eeuw. De brug maakt een vervallen indruk: de buitenkant kan wel een verflaagje gebruiken. Er zijn interessante details aan de binnenkant. Er zijn wachters in de vorm van twee honden en twee apen te zien en halverwege een donker tempeltje. Volgens een eeuwenoude legende is het bruggetje precies bovenop een draak gebouwd. Het hoofd van de draak ligt in India en staart ligt in Japan. De Japanse brug is een overdekte brug van ongeveer 18 meter lang. Deze brug is eind 1500 door de Japanners gebouwd. In 1986 is de brug volledig gerestaureerd.

Het Fukian Assembly Hall is in 1697 door Chinese handelaren gebouwd. Het gemeenschapshuis dient ook als tempel. In de bijhorende tuin vindt u onder andere bonsaiboompjes.

De markt van Hoi An ligt aan de kade van de Thu Bon rivier. U ziet hier de hele dag kooplui in de weer. De stalletjes beslaan meestal niet meer dan een paar vierkante meter en daarom worden groente en fruit mooi opgestapeld. Bij zonsopgang, wanneer de kade als visafslag fungeert, is de markt het schilderachtigst. Bootjes en sampans met versgevangen vis varen af en aan. Vraag en aanbod komen hier samen. Nergens in Vietnam ziet u zoveel vrouwen met hun kenmerkende, conische rijsthoedjes bijeen.

Ten oosten van de Japanse Brug kunt u het Kantonese gemeenschapshuis bezoeken. Dit gemeenschapshuis behoorde toe aan de Kantonese bevolking in Hoi An. De toegangspoort is een verfraaiing van het oorspronkelijke laat 18e eeuwse huis. Het huis werd door immigranten uit Guangdong gebouwd. Het is een gebouw met een volop beplante binnenplaats en houtsnijwerk van draken en karpers. Het huis is het minst bezochte Chinese huis in Hoi An.

Het Chinese gemeenschapshuis is in 1740 gebouwd. Het was een instelling voor de etnische Chinese bevolking van heel Hoi An. Thien Hau luistert het altaar op. Het gebouw wordt tegenwoordig voornamelijk gebruikt om lokale Chinese kinderen en volwassenen hun moedertaal te leren. De school werd in 1975 gesloten en ging pas in 1990 weer open.

Het Phuoc Kiengemeenschapshuis is het gemeenschapshuis van de grootste groep uit de Chinese gemeenschap uit Fuijan. Dit gemeenschapshuis is een imposant bouwwerk met een poortgebouw met drie bogen dat begin jaren zeventig van de 20e eeuw werd toegevoegd. De toegangspoort is versierd met kleurige houten friezen en verfijnde stenen motieven. Eind 17e eeuw was het huis een pagode, toen er een boeddhistisch beeld met een klomp goud erin op de rivieroever aanspoelde. De Chinezen namen het vervallen gebouw bijna een eeuw later over en wijdden het in als tempel voor Thien Hau, de godin van de zee. Een beeld van deze godin staat, gemaakt van 200 jaar oud papier-maché, op het hoofdaltaar tussen haar beide helpers, de groenhuidige Thien Ly Nhan en de roodhuidige Thuan Phong Nhi. Deze helpers hebben samen over een afstand van 1000 mijl elk schip in nood kunnen zien of horen. Achter en rechts van het hoofdaltaar ziet u een tweede heiligdom. Dit is het heiligdom voor Van Thien en haar helpsters. Deze god is zeer geliefd bij echtparen en zwangere vrouwen. De helpsters zijn twaalf hemelse vroedvrouwen, die het leven van een kind vanaf de conceptie bepalen en zelfs het geslacht bepalen.

Het Hai Nam gemeenschapshuis is opgericht voor de Chinese gemeenschap uit Hainan. Dit gemeenschapshuis is bekend om zijn sierlijk bewerkte, vergulde altaartafel. In 1851 plunderde een Vietnamese generaal drie koopvaardijschepen. Hierbij kwamen 107 opvarenden om en de vaartuigen werden zwart geschilderd om aan te geven dat het nu piratenschepen waren. De enige overlevende onthulde de misdaad aan koning Tu Duc. Deze veroordeelde de generaal ter dood en hij beval dat de buit aan de familie van de slachtoffers werd teruggegeven. Het later gebouwde huis werd gewijd aan de onfortuinlijke opvarenden.

Eind 18e eeuw is het Trieugemeenschapshuis door Chinezen uit Chaozhou gebouwd. Dit gemeenschapshuis is bekend om het bijzondere houtsnijwerk. In de altaarnis zit de vergulde Ong Bon. Hij was een generaal van de Chinese marine van wie men zegt dat hij wind en golven gebiedt. Het beeld is omgeven door een fries vol levensechte vogels, andere dieren en insecten. De altaartafel beeldt het leven op het land en diep in de zee uit. Panelen aan weerszijden laten twee dames van het Chinese hof zien. Zij demonstreren de laatste Japanse haarmode.

Het Phung Hunghuis ligt ten westen van de Japanse brug. Het huis is sinds 1780 in het bezit van dezelfde familie. Zij vertrokken toen uit Hué om kaneel en hardhout uit het centrale hoogland en zijde en glas te gaan verhandelen. Het grote huis van twee verdiepingen en is gebouwd in een Vietnamese stijl. U ziet 80 hardhouten zuilen en kleine glazen dakramen die de Japanse invloed verraden en de galerij en de blinden voor de ramen hebben Chinees ogen. Het woongedeelte boven heeft een schrijn voor de voorouders en ook een grote schrijn voor de godin van de zee Thien Hau. Deze is aan het plafond opgehangen. Hier werden gebeden voor een veilige terugkeer van familieleden die op handelsreis waren, uitgesproken. De zeven dobbelstenen in een kom op de tafel voor het altaar werden geworpen om de gunstige tijd te bepalen om op reis te gaan. De originelen van bot en marmer zijn vervangen door plastic exemplaren.

In het Tan Ky-huis vindt u op de houten zuilen Chinese poëzie, de balken waarop het dak steunt vinden hun oorsprong in Japan, de binnenplaats is naar Zuid-Europees voorbeeld ontworpen en de katrol in de opslagruimte is vermoedelijk Nederlands. Van deze koopmanshuizen zijn er een aantal bewaard gebleven. Deze zijn nu voor bezoekers opengesteld. Het Tan Ky-huis is een voorbeeld van een uit twee verdiepingen bestaand, laat 18e eeuws winkelhuis dat Vietnamese, Japanse en Chinese invloeden combineert in een stijl die typerend is voor Hoi An.

Het Museum voor Exportkeramiek is het mooiste museum van Hoi An. Het museum is gevestigd in een traditioneel houten woon- en winkelhuis. Het museum toont de geschiedenis van de handel in aardewerk dat in de 15e en 16e eeuw op zijn hoogtepunt was. Het tentoongestelde komt uit Vietnam, Japan en China. Op de begane grond is een kleine tentoonstelling over de architectuur van Hoi An.

Het Museum van de Sa Huyncultuur is gevestigd in een huis van twee verdiepingen, dat dateert uit de Franse tijd. Het museum werpt een licht op een bepaalde cultuur die tussen de 2e eeuw voor Christus en de 2e eeuw na Christus aan de kust van Midden-Vietnam floreerde. De naam van het museum komt van de stad dat 130 kilometer ten zuiden van Hoi An ligt en waar in 1902 de eerste sporen van deze cultuur is gevonden.

Het Museum van Geschiedenis en Cultuur is gevestigd in een pagode. Hier vindt u exemplaren van oude kaarten van Fai Fo en een kleine stille binnenplaats met bewerkte houten deurpanelen die de vier heilige dieren uitbeelden: kraanvogel, draak, schildpad en de mytische kylin.

In een van de boetieks in de Le Loi-straat wordt getoond hoe zijderupsen zich vol eten aan verse moerbeiblaadjes en een cocon spinnen. Met een eenvoudig apparaatje wordt de cocon afgewikkeld om er zijde van te spinnen. In hetzelfde huis worden ook andere traditionele ambachten getoond, zoals houtsnijden, mattenvlechten en weven.

Het strand ligt vier kilometer van Hoi An.

Voor meer foto's van Hoi An, zie: foto's Hoi An.

Volg JTravel op Facebook, Instagram, Twitter, Pinterest en Bloglovin’.

 

Bewaar op Pinterest