In Thailand staan heel veel tempels. Tijdens mijn 16-daagse groepsrondreis door Thailand bezocht ik er verschillende. Een tempel, of een Wat, bestaat uit een complex van gebouwen. In de tempel wordt het boeddhistisch geloof beleden. Een Thaise tempel bestaat uit verschillende onderdelen, zoals een viharn, bot, chedi en een prang. In dit artikel leg ik uit, wat elk onderdeel inhoudt.

Een wat is een boeddhistische tempel in Thailand en ook in Cambodja en Laos. Een Wat is een omringd gebied dat door muren gescheiden wordt van de seculiere wereld aan de andere kant van de muur.

 

Stijlkenmerken en onderdelen

Boeddhistische tempels hebben een bijzondere architectuur en stijl. Er zijn verschillende stijlkenmerken te zien:

• Lannastijl kenmerkt zich door laagbouw en is gemaakt van hout.
• Sukhotaistijl kenmerkt zich door de klokvormige toren.
• Khmerstijl: de tempel is gemaakt van steen.
• Chinese stijl: deze tempels zijn versierd met ornamenten op het dak, zoals bloemen en dieren.

 

Twee onderdelen van een wat:

• De Phutthawat is het gebied dat gewijd is aan Boeddha.
• De Sangkhawat kent verschillende gebouwen met de daarbij behorende functies.

 

Viharn/Wihan

De viharn/wihan is de tempel waar heilige ceremonies plaatsvinden. Deze tempel is voor iedereen toegankelijk. De viharn/wihan is de gebeds- en ontmoetingsruimte waar diverse activiteiten kunnen plaatsvinden, zoals meditatie, de dagelijkse maaltijd, een conversatie tussen leken en monniken, het aanbieden van een gift aan de Gemeenschap van Monniken. U wordt geacht om gepast gekleed (schouders en knieën bedekt) te gaan en uw schoenen uit te doen. In de viharn/wihan bevindt zich meestal de belangrijkste beeltenis van Boeddha, soms aangevuld met een paar kleinere. De viharn/wihan is met de hoofdingang naar het oosten gericht. Grote wats kunnen meerdere viharns/wihans hebben, terwijl meditatiewats, waar geen publiek mag komen, er soms geen hebben.

 

Er gelden strikte kledingvoorschriften voor een bezoek aan de tempels in Thailand. U moet correct gekleed zijn voordat u een tempel mag binnengaan. De mannen behoren een lange broek en een shirt met mouwen te dragen. De dames behoren een lange rok/broek te dragen en geen korte rokjes/broeken of doorzichtige kleren of blote schouders. De schouders moeten bedekt zijn.

 

Ubosot of Bot

De bot of ubosot is de ontvangsthal van de tempel. U kunt een bot herkennen aan de zes 'pilaren' die de grootte van het heiligdom van de tempel aangeven. De bot is meestal alleen toegankelijk voor monniken. In de bot worden jonge monniken ingewijd. De wijdingszaal moet tenminste 21 monniken kunnen herbergen. De bot of ubosot staat op gewijde grond. De grenzen van de gewijde grond om het gebouw wordt gemarkeerd door acht grensstenen, de bai sema’s. De bot of ubusot is vaak expliciet verboden voor vrouwen. De ubosot is vaak als de wihan op het oosten gericht, maar kan ook 90° gedraaid worden. De ingang is dan naar het noorden gericht. Een ubosot/bot is niet in iedere wat aanwezig. Als er een ubosot/bot aanwezig is, is het nooit meer dan 1.

 

De viharn/wihan- en ubosot/bot tempels hebben versieringen zoals chofahs, dakrand- en daknokversieringen. De toegangsdeuren en de ramen zijn vaak ook versierd. In het noordenThailand zijn de ubosot/bot tempels kleiner dan de wiharn/wihan tempels. In de rest van Thailand is dit andersom.

 

Chofah

Chofahs zijn decoraties aan de punten van het dak van de boeddhistische tempels. Deze decoraties hebben sierlijke vormen en er hangen vaak belletjes aan die rinkelen in de wind. Chofah betekent hemelkwast of luchtbundel (Cho = kwast/bundel, fah = hemel). Een chofah bestaat in veelal uit drie delen: een vogellichaam, een kop en een hoorn.

 

Chedi

De chedi of stupa is het belangrijkste en heiligste gebouw van een wat. In de chedi worden de relikwieën van monniken en andere boeddhistische leermeesters. Een chedi is ook een bijzetplaats voor de as van leden van het koninklijk huis, belangrijke monniken of wie ook maar geld genoeg heeft om er een te laten bouwen. Een chedi (stupa of pagoda) is een hele hoge en puntvormige overkoepeling van een gebouw.Theoretisch moet het fundament uit drie lagen bestaan, die hel, aarde en hemel vertegenwoordigen. Daarboven zit een koepel met de kubusvormige relikwieënschrijn, de harmika, het Sanskrietwoord voor de plaats waar Boeddha mediteert. De spits bestaat uit 33 ringen, die elk staan voor de 33 hemels die het boeddhisme onderscheidt. Een chedi is vaak bedekt met bladgoud.

 

Gedraagt u zich respectvol en wijs niet met uw voeten naar de Boeddha als u gaat zitten.

 

Prang

Een prang is een chedi gebouwd in de Khmer of Ayutthaya-stijl. Een prang is massiever en ronder dan een chedi. Een prang is een hoge torenachtige spits. De prang doet vanwege zijn ronde punt denken aan een maïskolf. In Thailand komt prang alleen voor bij de belangrijkste boeddhistische tempels. De Wat Arun is Bangkok is een voorbeeld van een prang. De Wat Phra Kaew heeft zes dunne prangs op een rij. 

 

 

Mondop

Een mondop (mandapa) is een gebouw van pilaren waar een puntdak op rust. De mondop wordt vaak gebouwd op de bibliotheek waar de heilige Boeddhistische boeken liggen. Hier bevinden zich ook een Boeddhabeeld of een Boeddhavoetafdruk en er liggen heilige teksten. Een bekende mondop is de Phra Mondop van Wat Phra Kaew, die als bibliotheek fungeert.

 

Ho Trai

Een ho trai is het bibliotheekgebouw van vele tempels. Het gebouw is vaak rijkelijk versierd en wordt gebouwd op houten palen boven het water. In deze tempel worden heilige manuscripten bewaard. De reden dat het op palen is gebouwd is ter bescherming tegen ongedierte.

 

Sala

Een sala is een open paviljoen dat vaak gebruikt wordt voor ceremonies. Een sala is een open paviljoen dat gebruikt wordt als ontmoetingsplaats en om mensen schaduw te geven. Een sala in een tempel wordt een salawat genoemd. Een salawat dient ook om de armen te voeden, zieken en zelfs dieren te helpen. Een open sala is er ook om uit te rusten en te schuilen. De monniken kunnen in een sala studeren en ze ontvangen hier hun gaven van de mensen. Een bekende sala is Wat Suan Dok in Chiang Mai. Langs de weg staan soms ook salawats. Deze worden gebruikt als bushaltes.

 

Ho rakang

Een ho rakang is een klokkentoren in een wat. Een ho rakang roept monniken op voor het gebed. De beltoren wordt dagelijks gebruikt voor ceremonies. Soms is die bel een oude doormidden gezaagde Amerikaanse bom uit de Vietnamoorlog. Er zijn ook ambachtelijk gemaakte bellen. In een ho rakang kunnen ook grote trommels staan die gemaakt zijn met dierenhuid. In sommige wats hangt een rij klokken. Worden deze in de juiste volgorde geluid, dan zal dit de 'klokkenluider' geluk brengen.

 

Naga

Een bijzondere vorm van tempelarchitectuur is de naga. Een naga is een rijkelijk versierde 'waaier' in de vorm van een cobra. Volgens oude geschriften dient deze naga als bescherming voor Boeddha wanneer hij aan het mediteren is. Deze versiering loopt meestal langs de rand van het dak omlaag. In het noordoosten van Thailand worden de leuningen van trappen vaak versierd met een naga.

 

Een wat kan behalve een religieuze functie ook andere functies hebben, zoals een school, museum, feestplaats, weeshuis, jaarmarkt op feestdagen of het centrum van samenwerkingsprojecten in de samenleving.

In veel boeddhistische tempels staat een bodhiboom, een heilige boom voor de boeddhisten.

 

De bezochte tempels in Thailand

De tempels die ik in Thailand bezocht zijn:

• Wat Phra Kaew in Bankgkok
• Wat Phra Mahathat in Ayutthaya
• Wat Phra That Lampang Luang in Lampang
• Doi Suthep in Chiang Mai
• Wat Rong Khun Tempel bij Chiang Rai
• Sukhothai

 

Dit artikel bevat affiliate links. Wat een affiliate link inhoudt, vertel ik u in het artikel Disclaimer.

 

Volg JTravel op Facebook, Instagram, Twitter, Mastodon, Pinterest, Bloglovin' en YouTube.

 

Bewaar op Pinterest