De Hermitage Amsterdam is een dependance van de Hermitage in Sint-Petersburg. Het museum ligt aan de Amstel in Amsterdam.

 

Gebouw van de Hermitage

Het gebouw, waar nu de Hermitage Amsterdam gevestigd is, was 324 jaar lang een tehuis voor ouderen. Aan het eind van de 20e eeuw voldeed zorginstelling Amstelhof niet meer aan de eisen van deze tijd. Er werd gezocht naar een nieuwe bestemming. Nu is hier sinds juni 2009 de Hermitage Amsterdam gevestigd.
Op 18 oktober 1680 overleed de rijke koopman Barent Helleman. De Diaconie was tot zijn enige erfgenaam benoemd. Hij liet 90.000 gulden na. Met dat geld besloot de Diaconie om een huis voor 'oude besjes' op te richten. De hulpbehoevende vrouwen werden tot die tijd door particulieren opgevangen. Dit was duur en inefficiënt. De stad schonk een stuk grond en de bouw kon beginnen. Zestien maanden later was de Amstelhof klaar. Het tehuis bood onderdak aan 400 vrouwen. Eisen die gesteld werden aan de dames: ze moesten ouder zijn dan 50 jaar, minstens 10 jaar lid van de kerk zijn en 15 jaar inwoonster van de stad zijn.

 

Het gebouw heeft een classicistische voorgevel aan de Amstel. Deze heeft een lengte van 102 meter. Dit was in 1682 de langste gevel in de stad. Het pand is eenvoudig van ontwerp en symmetrisch van opbouw. De centraal gelegen monumentale ingang is een schijndeur. Direct achter de deur ligt echter de kerkzaal, die niet kon dienen als entreeruimte. Boven deze deur ziet u het originele opschrift: Diaconie Oude Vrouwen Huys anno 1681. Pas in 1953 kreeg het tehuis de naam Amstelhof.
Het tehuis heeft een symmetrische plattegrond met een grote binnenplaats. Rondom de twee binnenhoven liggen de zijvleugels met kamers voor de dames. Dit zijn de chambrettes, vierpersoonskamers voor vrouwen. De eetzaal ligt aan de voorzijde. Deze ruimte werd ook gebruikt voor kerkdiensten. Op de hoeken aan de Amstelzijde bevinden zich de regenten- en de regentessenkamer. Hier zetelde het bestuur van het tehuis. Onder de grote schijndeur aan de Amstelzijde ligt de Ossenpoort. Dit was de ingang voor de leveranciers. Nu betreedt u als bezoeker door deze deur het museum de Hermitage Amsterdam.
De voornaamste ruimte in het tehuis was de kerkzaal. In deze zaal vonden de kerkdiensten plaats en werd gegeten.
Aan het begin van de 18e eeuw werd er een aparte zaal gebouwd. Dit was een zaal voor zieke vrouwen. En vanaf 1817 verbleven er ook hulpbehoevende mannen in het tehuis. Er werd een nieuwe mannenvleugel gebouwd. De naam van de instelling werd gewijzigd in Diaconie Oude Vrouwen en Mannen Huys.

Er is veel verbouwd in en om de Amstelhof. Er moesten zalen bij gebouwd worden toen het huis ook opengesteld werd voor mannen. Later was er ook ruimte voor echtparen. Zieken en zwakken kregen eigen ruimtes. De centrale verwarming werd in 1860 aangelegd. Steeds weer werd er gesloopt en vernieuwd. Tussen 1970 en 1979 vond een grootscheepse verbouwing plaats. Amstelhof werd tot een modern verpleeghuis verbouwd. De binnenhoven werden van onder tot boven volgebouwd maar de binnenplaats bleef onbebouwd.
De achtervleugel, inclusief alle aanbouwen, werd gesloopt. Hier werd de nieuwe hoofdtoegang gebouwd. Er kwam een nieuwe ingang van het moderne tehuis op de plek waar de ziekenzalen en de 'zwakkenkelder' zich bevonden. De Amstelhof kon niet meer kon worden verbouwd en aangepast. Verpleegden en medewerkers verhuisden naar nieuwbouwlocaties of naar andere zorgcentra van de koepelorganisatie Cordaan.

In 2004 werd het gebouw van de Amstelhof de plek waar het avontuur met de Russische Hermitage begon. Na een korte maar ingrijpende verbouwing veranderde het pand in een museum. Het publiek kon hier kennismaken met kunst uit de verzamelingen van de Hermitage.
Tussen juni 2007 en juni 2009, vond een metamorfose plaats aan de Amstel: verpleeghuis Amstelhof veranderde in een hedendaags museum, in de Hermitage Amsterdam. De buitenzijde van het monument moest blijven zoals het was. Het gebouw werd schoongemaakt, geschilderd en opgeknapt. De gevels hebben een iets lichtere tint dan vroeger. Nu ziet het gebouw er weer uit zoals bij de opening in 1683: een krachtig gebouw met sobere uitstraling.
Binnen is alles anders. Muren en plafonds zijn weggebroken, waardoor twee ruime tentoonstellingsvleugels zijn ontstaan. De zalen worden omringd door kabinetten. Deze zijn gebaseerd op de kamerindeling van het voormalige verpleeghuis. Uitgangspunt is dat één tentoonstellingsvleugel in gebruik is, terwijl in de andere vleugel de nieuwe tentoonstelling wordt voorbereid. U vindt in het museum een museumwinkel en een restaurant. En op de zolder van het gebouw kunnen schoolklassen en jonge talenten aan het werk.

 

U komt binnen via de Ossenpoort, de vroegere ingang voor leveranciers aan de Amstelzijde. De oude entree is hiervoor uitgediept. Vervolgens steekt u de binnenplaats over en u betreedt aan de overkant de entreefoyer van het museum. Dit is de centrale ontmoetingsruimte. In dit deel van het gebouw zijn ook het restaurant en een groot auditorium gevestigd. De kerkzaal is in oude luister hersteld. Deze ruimte wordt, net als vroeger, gebruikt bij ontvangsten. Op de hoeken aan beide kanten ziet u de regenten- en de regentessenkamer. De regentessenkamer ziet er uit als dat u zich waant in 1930. U kunt hier ervaren hoe het er uitzag in de tijd dat de regentessen de scepter zwaaiden over het tehuis. De regentenkamer op de andere hoek is een hedendaagse Vriendenlounge. In de Amstelvleugel zijn twee permanente expositiezalen ingericht. Eén van deze zalen heeft de relaties tussen Nederland en Rusland als onderwerp en de andere zaal gaat het over de geschiedenis van de zorg in Amsterdam en in het bijzonder de ouderenzorg in Amstelhof.
Het interieur van het museum is sober, strak en hedendaags. Met hier en daar 'gouden eieren': bijzondere elementen die de sfeer bepalen. Het ontwerp bestaat uit een soort museale inbouwpakketjes, die in het gebouw geplaatst werden. In de verdikte wanden, strak, licht, soms met kijkgaten, zitten de constructies en installaties die nodig zijn in het museum. Maar in de wanden ziet u op sommige plekken ook zitelementen, vitrines en de bewegwijzering. Door de consequente doorvoering van deze structuur is een heel duidelijk beeld ontstaan, eenvoudig en sober.

De binnentuin heeft in het verleden diverse functies gehad. Zo was dit langdurig een bleekveld voor de was. Een museumtuin heeft uiteraard een heel andere functie. De ontwerper heeft zich laten inspireren door de ruimte zelf. Veel van wat er was is er eruit gehaald, maar de grote kastanjebomen van meer dan 200 jaar oud, zijn blijven staan. Ze vormen nu het pronkstuk van de tuin. In de lente komen er bloembollen. Daarnaast ziet u hier veel gras. Om het gazon ligt een natuurstenen rand die u als bank kunt gebruiken. Dwars door het veld loopt het pad, van de Ossenpoort naar de entreefoyer.

 

Tentoonstelling Romanovs in de ban van de ridders, Een romantisch verhaal van tsaren en ridders

Ruim 250 objecten uit de Europese middeleeuwse kunstcollectie en het Arsenaal van de Hermitage St.-Petersburg, voor het eerst samen in Nederland, vertellen over de middeleeuwen, met ridders en jonkvrouwen, hoofse liefde en toernooien, en de revival daarvan aan het hof van de tsaren. Met topstukken uit de collecties, zoals het fenomenale drieluik 'De aanbidding der wijzen' van Hugo van der Goes, een heuse 'Tuin der Lusten' uit de school van Jeroen Bosch en prachtige objecten van het middeleeuwse Limoges-email. En een complete ridderzaal met opgestelde originele harnassen, een steekspel te paard en een ridderslag. Voor kinderen is er de Grand Art Game en de #tour met Tim Hofman.

 

De achttien geëxposeerde volledige harnassen uit de collectie van tsaar Nicolaas I zijn van topkwaliteit en kenmerken zich door verbluffend vakmanschap, vaak van beroemde harnasmakers. Een aantal van deze harnassen is nauw verbonden met legendarische heersers. Bijvoorbeeld een harnas van keizer Karel V en een uniek 16e eeuws exemplaar dat speciaal voor Nicolaas I werd vermaakt. Een andere blikvanger is een ongeveer vijftig kilo wegend Duits toernooiharnas uit ongeveer 1500, een cadeau dat Nicolaas I ontving van zijn vrouw tsarina Alexandra Fjodorovna.

 

 

Eén van de hoofdbestanddelen van de tentoonstelling wordt gevormd door een magnifieke selectie uit de Europese middeleeuwse kunstcollectie van de Hermitage. Met werk van bekende meesters, zoals het 15e eeuwse drieluik De Aanbidding der Wijzen van Hugo van der Goes, schilderijen van onder anderen Cranach en de kring van Agnolo Bronzino en een Tuin der Lusten van een navolger van Hiëronymus Bosch. De hoofdrol speelt de indrukwekkende verzameling middeleeuwse kunst van de Parijse collectioneur Aleksandr Bazilevski. Hij besloot in 1884 zijn collectie te veilen, maar vlak voor de veiling werd zij in haar geheel door tsaar Alexander III gekocht, wat grote opschudding veroorzaakte in Frankrijk. Uit deze verzameling zijn meerdere topstukken te zien, zoals de prachtige vergulde reliekenkist uit Limoges uit ± 1200 met scènes uit het Nieuwe Testament. Of de vijf ivoren plaquettes met scènes uit het verhaal van Tristan en Isolde. Daarnaast is er de buste van de Heilige Thekla (± 1325–50), een bruikleen van het Rijksmuseum Amsterdam, waar het beeld vanuit de Hermitage na een reeks omzwervingen was beland. Nu wordt het tijdelijk herenigd met andere stukken uit de Bazilevski-collectie.

 

Eén van de thema’s in de tentoonstelling is de hoofse liefde, de in de middeleeuwen veelbeschreven kuise hartstocht tussen man en vrouw. De Hermitage Amsterdam toont een hoogtepunt bij dit thema: een schitterend geïllumineerd manuscript van de Roman de la Rose. Het is een van de meest spraakmakende en populaire middeleeuwse literaire werken, een erotisch geladen liefdesverhaal uit de dertiende eeuw. Door tsaar Nicolaas I en Alexandra Fjodorovna, die de bijnaam ‘de witte roos’ had gekregen naar een historische negentiende-eeuwse ‘ridderroman’ die zij verslond, werd die middeleeuwse hoffelijkheid gretig omarmd. Als symbool van hun romantische liefde klimmen grote witte rozen langs de muren van de tentoonstelling.

 

 

De tentoonstelling Romanovs in de ban van de ridders, Een romantisch verhaal van tsaren en ridders duurt nog tot en met 9 januari 2022.

 

Praktische informatie

 

Overige informatie

• Koop vooraf uw ticket(s). U hoeft deze ticket(s) niet te printen, e-tickets kunnen ook gescand worden vanaf uw smartphone of tablet. U moet een slottijd reserveren. Het e-ticket is uitsluitend geldig tijdens de datum en tijdsperiode vermeld op het ticket, en voor de tentoonstelling(en) die erop staat (staan). Tickets zijn ook verkrijgbaar bij de kassa. Maar vanwege het beperkte aantal tickets kan zijn dat de tijdslots bij binnenkomst volgeboekt zijn. In dat geval geldt er een wachttijd.
• Vanaf zaterdag 6 november 2021 is het verplicht om een coronatoegangsbewijs + identiteitsbewijs te laten zien bij binnenkomst. Houd hier rekening mee ter voorbereiding op uw bezoek. In het museum zijn diverse zuilen met desinfectiemiddelen aanwezig. Ook het dragen van een mondkapje en het houden van 1,5 meter afstand is verplicht. Houd er rekening mee dat er alleen per pin betaald kan worden in het museum.
• De richtlijnen van het RIVM zijn van toepassing op het bezoek aan de Hermitage.
• Museumkaarthouders en houders van andere kaarten voor gratis toegang moeten in bezit te zijn van een geldige kaart naast uw e-ticket en deze kaart aan de kassa te tonen.
• Er is een gratis audiotour voor de tentoonstelling beschikbaar.
• Het is toegestaan om in het museum zonder flits te fotograferen.
• In de Hermitage is een museumshop aanwezig met een vaste collectie. Een deel van de collectie wordt aangepast aan de op dat moment gaande tentoonstelling. De Museumshop vindt u voorbij de garderobe in de Hermitage vleugel. Er kan alleen met pin betaald worden.
• In het museum is gratis WIFI aanwezig.
• Op de eerste verdieping, boven de foyer, bevindt zicht het café-restaurant. Deze is ook toegankelijk zonder toegangskaartje voor het museum.
• De garderobe en toiletten in de Hermitage zijn gratis. Op dit moment is vanwege corona geen garderobe maar u kunt gebruik maken van selfservice lockers voor het opbergen van spullen. De lockers kunt u voor en na gebruik zelf schoon te maken, desinfectiemiddelen zijn aanwezig.
• Bij elke tentoonstelling verschijnt een schitterende fullcolour catalogus. Deze is te koop in de museumshop.
• Er zijn veel andere activiteiten in de Hermitage. Een programma is te vinden de website van het museum.

 

Bereikbaarheid

• Auto: parkeren kan in parkeergarages bij de Nationale Opera & Ballet, het Waterlooplein, The Bank en Markenhoven (Tip: parkeren in duur in het centrum van Amsterdam, kom met het OV of parkeer uw auto buiten de stad op de P+R en kom met het OV naar de binnenstad).
• Tram: lijn 14, uitstappen, halte Waterlooplein.
• Metro: lijn 51, 53 of 54, uitstappen halte Waterlooplein, uitgang Hortusplantsoen.
• Boot: voor de hoofdingang van de Hermitage is een steiger met een halte van de museumboot en de hop-on hop-off Canal Bus.

 

Openingstijden

Woensdag t/m zondag: 10.00-17.00 uur.
Openingstijden feestdagen: Eerste kerstdag gesloten, Tweede kerstdag en 1 januari geopend 12.00-17.00 uur.

 

Entree

Volwassenen betalen € 21,-- per persoon.
Kinderen t/m 11 jaar zijn gratis.

U kunt ook een Hermitage all-in ticket kopen voor de drie tentoonstellingen: de lopende tentoonstelling, Portrait Gallery of the Golden Age en het Outsider Art Museum: € 27,50 per persoon, kinderen t/m 11 jaar zijn gratis.

De entreeprijs is inclusief een gratis audiotour.

(Prijzen zijn van 2021).

 

Adres

Hermitage Amsterdam
Amstel 51
1018 EJ Amsterdam
Telefoon: 020 - 530 87 55
E-mail:
Website:

 

Sociale media

Facebook
Instagram
Twitter

 

Voor meer foto's van de Hermitage in Amsterdam, zie: foto’s van de Hermitage.

 

 

 

Volg JTravel op Facebook, Instagram, Twitter, Pinterest, Bloglovin’ en YouTube.

 

Bewaar op Pinterest