Windhoek

Waarschijnlijk werd de stad door kapitein Jan Jonker Afrikaner vernoemd naar het Windhoekgebergte nabij Tulbagh in de toenmalige Nederlandse Kaapkolonie. Hij vestigde zich in het gebied waar nu de buitenwijk Klein Windhoek is. Dit vanwege de voortdurende aanwezigheid van water. Hoewel het gebied binnen bereik was van de Nederlanders in de Nederlandse Kaapkolonie was er van kolonisatie door Nederland geen sprake. Nadat de Nederlanders de Kaapkolonie aan de Britten moesten afstaan, groeide de interesse in het gebied. De Walvisbaai, die de Nederlanders ooit verlieten bij gebrek aan interesse, werd in 1878 het eerste deel van het huidige Namibië dat werd gekoloniseerd. De haven werd bestuurd vanuit de Britse Kaapkolonie, het achterland was nog door geen enkel land geclaimd tot de opkomende grootmacht Duitsland, die ook graag koloniën wilde, er zijn oog op liet vallen. In 1884 riep Duitsland het protectoraat Zuidwest-Afrika uit. De huidige plaats Windhoek werd op 18 oktober 1890 gesticht. Von François legde hier de fundering voor het fort Alte Feste. Tot aan het begin van de 20e eeuw ontwikkelde de plaats zich langzaam, met alleen hoognodige gebouwen voor het bestuur van de kolonie. Na 1907 ontwikkelde Windhoek zich sneller. Uit binnen- en buitenland trok men naar de stad. Vooral uit Duitsland en Zuid-Afrika (vooral Afrikaners) emigreerden de mensen naar Windhoek. Op de Independence Avenue werden bedrijven werden opgericht. Door de Eerste Wereldoorlog kwam er een einde aan het Duitse koloniale tijdperk. Windhoek werd in mei 1915, op verzoek van de Britten, bezet door het Zuid-Afrikaanse leger en vijf jaar lang werd Windhoek door militairen bestuurd. Daarna kwam de ontwikkeling van Windhoek en Namibië tot stilstand. Vanaf 1928 werd begonnen met het verharden van de wegen in de stad. Pas na de Tweede Wereldoorlog kwam de ontwikkeling van Windhoek weer op gang en verbeterde het economisch klimaat. Na 1955 werden nieuwe scholen en ziekenhuizen gebouwd. Sinds de onafhankelijkheid van Namibië worden er in Windhoek winkelcentra en nieuwe overheidsgebouwen neergezet. Ter nagedachtenis aan de onafhankelijkheidsstrijd is er net buiten Windhoek een groot monument opgericht: Heroes’ Acre.

Tijdens het bestuur van Zuid-Afrika (1915-1990) moesten blanken, kleurlingen en zwarten strikt gescheiden wonen. Blanken woonden in de stad, kleurlingen en zwarten woonden in de townships. Het township voor kleurlingen in heet Khomasdal, voor de zwarten is het Katutura. Ook in Namibië was apartheid. Windhoek is het economische, culturele en sociale centrum en de regeringszetel van Namibië. In de stad is de enige universiteit van het land gevestigd. De met 4% per jaar groeiende bevolking bestaat uit 67% zwarten (verschillende Afrikaanse stammen), 17% kleurlingen (onder wie ook een kleine groep Aziaten) en 16% blanken (nazaten van Nederlandse kolonisten (Boeren), Duitsers en Britten). In Windhoek worden door de verschillende bevolkingsgroepen meerdere talen gesproken, zoals Afrikaans, een taal ontstaan uit het Nederlands. Dit is de meest gehoorde taal in de straten van Windhoek. Daarnaast spreekt bijna iedereen Engels en een kleine groep blanken spreekt ook Duits. Er worden ook verschillende Afrikaanse talen gesproken.