Mijn tweede reis naar Afrika is een combinatiereis van Zuid-Afrika & Namibië. Zuid-Afrika heb ik eerder bezocht en ik wil nog een keer terug en daar naar het noorden en naar buurland Namibië, een land dat nog relatief onbekend is.
In dit artikel heb ik belangrijke informatie over Namibië voor u op een rijtje gezet, zoals de ligging, het klimaat, de geschiedenis maar ook praktische zaken zoals geldzaken, grensdocumenten en beste reistijd. De informatie over Zuid-Afrika leest u in een ander artikel.
Inhoudsopgave
De ligging van Namibië
Namibië ligt in het zuidwesten van het Afrikaanse continent.
Namibië grenst aan de Atlantische Oceaan, Angola, Zuid-Afrika, Botswana en Zambia. In het noorden vormen de rivieren Kunene, Okavango en Zambezi de natuurlijke grenzen met Angola en Zambia, in het zuiden is de Oranjerivier de grens met Zuid-Afrika.
De oppervlakte van Namibië is 825.418 km2. Namibië is daarmee ongeveer 20 keer zo groot als Nederland. Het land heeft ruim twee miljoen inwoners. Het hoogste punt in Namibië is Konigstein, een berg met een hoogte van 2.606 meter. Het laagste punt is de Atlantische Oceaan met 0 meter.

De geschiedenis van Namibië
De eerste tekenen van leven in het hedendaagse Namibië dateren uit 27.000 voor Christus. Er zijn prehistorische rotstekeningen gevonden in Twyfelfontein die gemaakt zijn door de San/Bosjesmannen. De San/Bosjesmannen zijn de oudste bekende bewoners van Namibië. Ze wonen nog steeds in Namibië. De San/Bosjesmannen werden vanuit het noorden door de Bantoe-clans en vanuit het zuiden door de Nama verdrongen. De Nama en Damara trokken later het gebied binnen en vanaf de 14e eeuw na Christus vestigden ook Bantoestammen als de Herero, Kavango, de Tswana en de Owambo zich in de regio.
Europese overheersing
Vanaf de 15e eeuw hebben verschillende Europese landen hun sporen in Namibië achtergelaten.
- Portugese zeevaarders waren de eerste Europeanen die in Namibië arriveerden.
- In de 16e eeuw vestigde zich ook het herdersvolk van de Herero zich in Namibië.
- In 1723 drongen vanaf Kaapstad enkele Nederlanders de regio binnen. Zij waren op zoek naar bodemschatten.
- In 1806 stichtten Engelse missionarissen een eerste zendingspost in Namibië.
- In het begin van de 19e eeuw voelden de Afrikaans sprekende Orlam-Nama (door de Nederlanders Hottentotten genoemd) zich door ruimtegebrek genoodzaakt weg te trekken van hun Zuid-Afrikaanse geboortegrond. Zij vestigden zich in de binnenlanden van Namibië. In 1840 stichtten zij de nederzetting Winterhoek, de huidige hoofdstad Windhoek.
- In de jaren 1870 vestigde er zich een volgende bevolkingsgroep, de (Rehoboth) Basters, ‘nakomelingen van blanke boeren uit de Kaapkolonie (in het huidige Zuid-Afrika) en Nama-vrouwen’.
- In 1878 annexeerde Groot-Brittannië de zeehaven Walvis Bay. De periode van kolonisatie was begonnen.
Duitse kolonie
In 1884 werd op de Koloniale Conferentie van Berlijn afgesproken dat de rest van Namibië een kolonie werd van Duitsland. Het gebied werd door de Duitse kolonisatoren Duits-Zuidwest-Afrika gedoopt. In 1890 werd met het Zanzibarverdrag de Caprivistrook aan de kolonie toegevoegd. De Duitse koloniale overheersing van Duitsland van het toenmalige Zuidwest-Afrika duurde tot de Eerste Wereldoorlog.
Er werd een bloedige strijd geleverd met de Nama en de Herero. In 1904 begonnen de Duitsers een offensief tegen de Herero waarbij van de 80.000 Herero slechts 15.130 Herero’s de veldslag overleefden. Met het neerslaan van de opstand van de Nama werd het laatste verzet de kop ingedrukt. De overlevenden van de strijd werden gedwongen te werken voor hun koloniale meesters. De Herero en Nama stonden onder leiding van Hendrik Witbooi. De massamoord werd later door de Verenigde Naties erkend als de eerste genocide van de 20e eeuw en kreeg de naam Namibische genocide.
In 1908 werden in Namibië voor het eerst diamanten gevonden.
Zuid-Afrikaanse overheersing
In 1915 werden de Duitsers verrast door het Zuid-Afrikaanse leger en kwam er een einde aan de Duitse heerschappij in Zuidwest-Afrika. De hoop van de oorspronkelijke bewoners op bevrijding ging snel verloren, toen bleek dat de blanke Zuid-Afrikanen de rol van koloniale overheersers overnamen.
Zuid-Afrika regeerde hier als zijnde dat Namibië een 5e provincie van Zuid-Afrika was. Een groot deel van het land werd opgedeeld in zogeheten politiezones. Toen de Zuid-Afrikanen binnenvielen, kozen de blanke boeren snel de zijde van de binnendringers. In 1920 werd het land door de Volkenbond aan Zuid-Afrika als mandaatgebied toegewezen. De raciale segregatie, die door de Duitsers was geïntroduceerd, werd verder doorgevoerd en kreeg een wettelijke basis. Dit systeem werd apartheid genoemd. De Duitse elite werd naar Europa gestuurd. Zuid-Afrika zette wel de bevolkings- en landbouwpolitiek voort. De ‘vrijgekomen’ landerijen werden verkocht aan Zuid-Afrikaanse kolonisten, vooral Boeren, die hun nieuwe vaderland Suidwes noemden. De diamantwinning werd overgedragen aan het Zuid-Afrikaanse Consolidated Diamond Mines. Er was sprake van een nieuwe kolonisator. In 1926 was de blanke bevolking in Zuidwest-Afrika 2x zo groot als in 1914, ondanks het feit dat ruim 6.000 Duitsers het land hadden verlaten. Naast de lokale talen werden Duits, Engels en vooral Afrikaans steeds gangbaarder.
Na de Tweede Wereldoorlog kwam in Zuidwest-Afrika net als in veel andere koloniën, het verzet tegen de blanke overheersing op. Apartheidswetgeving had de zwarte bevolking grotendeels naar de zogenoemde ’thuislanden’ verdreven. Dit waren, met uitzondering van het noorden, de slechtste bouwgronden van het land. Het grootgrondbezit van de blanke boeren nam gestaag toe. Alle economische activiteiten en de volledige infrastructuur waren op Zuid-Afrika gericht. De naam van het land veranderde naar Zuidwest-Afrika.
In de decennia na de Tweede Wereldoorlog ontstond er binnen de Verenigde Naties een steeds bredere oppositie tegen Zuid-Afrika en de apartheidspolitiek. Net als in de rest van Afrika ontstonden er eind jaren 1950 in Namibië onafhankelijkheidsbewegingen. Zo werd in 1959 de South West Africa National Union (Swanu) opgericht en in 1960 de South West Africa People’s Organisation (Swapo). Deze laatste partij stond onder leiding van de spoorwegarbeider Sam Nujoma. De bewegingen begonnen een lange oppositie tegen het apartheidsbewind en de kolonisatie.
Vanaf 1966 startte de Zuid-Afrikaanse Grensoorlog en voerde Swapo, met haar gewapende tak het People’s Liberation Army of Namibia, een gewapende opstand tegen het Zuid-Afrikaanse regime. Internationaal was er verzet tegen het politieke systeem en de kolonisatie. In 1978 nam de Verenigde Naties een resolutie aan, waarmee het Zuid-Afrikaans bestuur in Namibië door de Verenigde Naties illegaal werd verklaard en haar aanwezigheid een bezetting illegaal werd genoemd. Zuid-Afrika werd opgeroepen zich terug te trekken en Namibië moest worden verzelfstandigt. Zuid-Afrika werd gedwongen om met Swapo en de buurlanden te onderhandelen en hen niet uit te sluiten, zoals ze in 1977 bij onder andere de Turnhalle Constitutionele Conferentie deden.
Swapo
De Swapo werd in 1973 door de Verenigde Naties als enige vertegenwoordiger van de Namibiërs erkend. De internationale druk op Zuid-Afrika werd daarna groter door de onafhankelijkheid van Angola en Mozambique en later ook Zimbabwe. Zuid-Afrika reageerde met het sturen van extra troepen naar het noorden van Namibië die de bases van de Swapo in Angola aanvielen. In 1983 bezette Zuid-Afrika een groot gedeelte van Zuid-Angola.
De economie van Namibië was inmiddels sterk verzwakt door de internationale recessie die de diamantindustrie had getroffen. Een ernstige droogte dupeerde de boeren. In 1988 kwamen Zuid-Afrika, Angola en Cuba tot een akkoord die voorzag in terugtrekking van de Cubaanse en Zuid-Afrikaanse troepen en de onafhankelijkheid van Namibië. In 1988 werd een resolutie door alle partijen ondertekend en werd het onafhankelijkheidsproces in gang gezet. De Verenigde Naties kon niet voorkomen dat in 1989 zware gevechten uitbraken tussen de Swapo en het Zuid-Afrikaanse leger. Deze strijd kostte honderden mensenlevens. Toen de rust was weergekeerd werden de Apartheidswetten afgeschaft.
Onafhankelijkheid
Op 21 maart 1990 werd het land onafhankelijk en kreeg het een nieuwe naam: Namibië. Walvis Bay en enkele eilanden voor de kust van Namibië bleven wel een kolonie van Zuid-Afrika. Op 28 februari 1994 werd de enclave Walvis Bay als laatste gebiedsdeel door Zuid-Afrika aan Namibië overgedragen.
De SWAPO won de eerste verkiezingen. De eerste president van het land werd Sam Nujoma, die zijn eed aflegde op de Onafhankelijkheidsdag. Swapo, de beweging waarvan Nujoma leider was, legde de wapens neer en werd een politieke partij. Haar strijders gingen deels op in het Namibische leger. Een democratisch meerpartijenstelsel werd ontwikkeld met verschillende politieke partijen. Swapo werd echter een zeer dominante partij die elke verkiezing won. In 2005 liet Nujoma na 15 jaar het presidentschap over aan zijn partijgenoot Hifikepunye Pohamba. Hij werd in november 2009 herkozen en op 4 december 2012 werd Hage Geingob premier van Namibië.

De Namibische vlag
Hoewel aan de kleuren en vormen in de vlag geen officiële betekenis is gegeven, wordt er in de praktijk wel degelijk symboliek aan toegekend:
- Rood staat voor de Namibische bevolking, haar heldendaden van de verzetsstrijders en het bloed dat werd vergoten om tot onafhankelijkheid te komen en de wil om een toekomst te bereiken waarin iedereen gelijke kansen heeft.
- De toegevoegde witte banen symboliseren de vrede in het algemeen en de vredige samenleving van het Namibische volk met zoveel verschillende achtergronden in het bijzonder.
- Groen staat voor de vegetatie en de vruchtbaarheid van het land.
- Blauw symboliseert de hemel en de Atlantische Oceaan, evenals de regen en de watervolle watervoorraden in Namibië.
- De zon en zonnestralen staan voor leven en levenskracht, energie en warmte. De twaalf zonnestralen symboliseren de verschillende volken die in Namibië leven.

Bevolking
Namibië heeft 2.182.852 inwoners, dit zijn 2,3 inwoners per km2, iets wat extreem laag is.
De grootste steden van Namibië zijn Windhoek, Rundu, Walvis Bay en Swakopmund.
De bevolking in Namibië bestaat voor het grootste gedeelte uit zwarten (87,5%). Er leven in Namibië 6% blanken. De rest is van gemixte afkomst. De bevolkingsgroepen zijn: 50% Ovambo, 9% Kavango, 7% Herero, 7% Damara, 6,5% halfbloed, 6% blanken, 5% Nama, 4% Capriv, 3% San/Bosjesmannen, 2% Baster 2% en 0,5% Tswana.
De bevolking van Namibië kent ten minste elf verschillende etnische minderheden met ieder hun eigen taal, leefwijze, cultuur en afkomst.
Ovambo
De Ovambo vormen met 700.000 mensen de grootste etnische groep van Namibië. Dit is ongeveer de helft van de bevolking van Namibië. Zij leven in het waterrijke noorden van Namibië. Rond 1550 trokken de Ovambo van de grote meren in oostelijk Afrika naar het zuiden toe. De Ovambo leven voornamelijk van landbouw en veeteelt. Veel Ovambo trekken naar Windhoek, op zoek naar werk.
Kavango
De meeste van de 162.000 Kavango mensen leven ten zuiden van de Okavango rivier. De leden van deze bevolkingsgroep zijn vooral visser, herder of landbouwer. Het is een mooi slank volk dat vaak nog in traditionele hutten woont.
Herero
De Herero’s leven in het zuiden van Namibië. Ze leven van de veeteelt. De stam heeft het onder de Duitse overheersing zwaar te verduren gehad. De Namibische genocide tussen 1904 en 1908 heeft een groot gedeelte van het volk uitgeroeid. NU leven er ongeveer 126.000 Herero in Namibië. De typische klederdracht van de Herero-vrouwen (waarbij 12 meter stof voor een jurk nodig is) is ontstaan onder druk van de Duitse vrouwen, die vonden dat de bijna naakte verschijning van de vrouwen hun mannen op verkeerde gedachten zou brengen. Vooral de theemutsachtige ‘hoofddeksels’ van de Herero vrouwen zijn zeer bijzonder.
Damara
De ruim 100.000 Damara of Bergdama behoren tot één van de vroegste bewoners van Namibië. Ze leefden van jagen, verzamelen, kuddes vee en tuinbouw. Ze verbouwden op kleine schaal tabak en pompoenen. Nu telen de Damara maïs en groenten. Een kwart van de Damara woont in het noordwesten van Namibië. De meeste Damara leven nu van veeteelt, ze werken op boerderijen of in de mijnen. In de steden schoppen ze het vaak tot leraar of hogere functionaris of ambtenaar. De meest welbespraakte politici zijn afkomstig van de Damara.
Coloureds
De term coloureds (ook wel bruinmense of kleurlinge) verwijst naar mensen met een gemengd ras, die volgens de Zuid-Afrikaanse wet niet als zwart konden worden gezien. De in Namibië verblijvende coloureds zijn afkomstig uit Zuid-Afrika. Ze wonen vooral in de steden Windhoek, Lüderitz, Keetmanshoop en Walvis Bay. Zij zijn zeer goed opgeleid en bekleden functies in verschillende beroepsgroepen.
Blanken
De ongeveer 75.000 blanke Namibiërs zijn van Europese afkomst. Een groot gedeelte van hen is afkomstig uit Zuid-Afrika. Verder zijn er Duitsers, Portugezen en Engelsen. De stempel, die de blanken op het land hebben gedrukt, komt overal tot uitdrukking, vooral in architectuur en ruimtelijke ordening. De paar steden die Namibië rijk is, vertonen gelijkenis met Duitse dorpen. De blanke bevolkingsgroep maakt nu ongeveer 7% van het totaal uit. Plaatsen als Lüderitz, Swakopmund en Windhoek groeiden uit tot belangrijke blanke vestigingsplaatsen.

Nama
De ongeveer 90.000 Nama wonen in het zuiden van Namibië. Deze stam komt van oorsprong uit Zuid-Afrika. Ze werden in de 19e eeuw door de koloniale overheersing verdreven en trokken naar Namibië. Het Afrikaans namen ze vanuit De Kaap mee. Ze waren onderverdeeld in clans, zoals Witbooi, Amraal, Bersheba en Bethaniërs. Sommige familieclans kregen in het begin van de 19e eeuw hun Afrikaanse namen. De sterkste groep immigranten van de 19e eeuw was de clan van Jonker Afrikaner. Net als de Herero leefden de Nama van de veeteelt. Conflicten met de Herero en de Duitse overheersers spelen ook bij de geschiedenis van de Nama een niet weg te denken rol. De Nama stamt af van Khoistammen.
Capriviërs
In de Caprivi-strook in het noordoosten wonen de ruim 40.000 Capriviërs. Zij leven van de zelfvoorzienende landbouw. In de regentijd gebruiken ze de mokoros, een uit een boomstam gehakte kano, als vervoermiddel.
San/Bosjesmannen
De San zijn bekend als Bushmen. Zij zijn de oudste bevolkingsgroep die nu nog in Namibië woont. Er leven nog ongeveer 50.000 San in kleine clans in het oosten van Namibië en Botswana. De San leefden oorspronkelijk als jagers en verzamelaars. Zij waren experts in leven met de natuur in het gebied. De voorouders van de huidige San maakten prachtige grotschilderingen. Door de grillige geschiedenis van het land is er nog weinig over van de traditionele leefwijze van de San. Ze hebben hun eigen taal die verder alleen door wat geïsoleerde stammen in Oost-Afrika wordt gesproken (de ‘klik’ taal). Veel San hebben in het huidige Namibië problemen met het opbouwen van een goed bestaan. Het toerisme zorgt voor een twijfelachtige bron van inkomsten.
Rehoboth-Basters
De Rehoboth-Basters zijn afkomstig uit Zuid-Afrika. Dit Afrikaans sprekende volk komt voort uit de huwelijken van de Nederlandse kolonisten en de oorspronkelijke bewoners van Zuid-Afrika. Omdat zij zich in Zuid-Afrika niet geaccepteerd voelden, trokken zij noordwaarts op zoek naar een eigen gebied. In 1870 stichtten ze de nederzetting Rehoboth (ruimte). Ze voelen zich nog steeds in het nauw gedreven, omdat ze zich door de jaren heen zowel door de blanke als de zwarte leiders niet gesteund voelden. De 50.000 tot 60.000 Basters proberen in hun kleiner geworden gebied vast te houden aan hun eigen tradities en leefwijze.
Tswana
De 10.000 Tswana vormen de kleinste bevolkingsgroep van Namibië. Ze wonen in boerengemeenschappen rondom de oostelijk gelegen stad Gobabis. Ze zijn nauw verwant met de Tswana in Botswana en in de Zuid-Afrikaanse Noord-Kaap provincie. Er zijn Tswana die zich hebben gemengd met de San uit de Kalahari, zij hebben een veel lichtere huidskleur.
Himba
De Himba wonen in Kaokoland, in het noordwesten van Namibië. Deze stam leidt nog altijd een zeer traditioneel, nomadisch bestaan. U kunt u aanmelden voor een georganiseerd ‘uitstapje’ naar een Himba-stam onder begeleiding van een tolk. De Himba tellen ongeveer 12.000 leden. Iedere familie beschikt over verschillende hutten die zijn gemaakt van takken, modder en mest. De hutten staan verspreid over een groot gebied. Het zijn semi-nomaden. Ze trekken op zoek naar weidegrond met hun kuddes schapen, runderen en voornamelijk geiten over de woestijnsteppe. Een Himbafamilie verhuist diverse malen per jaar. In Kaokoland ziet u daardoor soms dorpen die tijdelijk zijn verlaten. Als de natuur zich heeft hersteld, komen ze terug.
Opvallend aan de Himba is de bruinrode kleur van hun huid, haar en kleding (vaak alleen een geitenleren rok). Deze rode kleur wordt verkregen doordat ze zich insmeren met een mengsel van rode aarde, kruiden, boomschors en vet als bescherming tegen het woestijnklimaat. Mannen, vrouwen en kinderen dragen kettingen, arm-, heup- en enkelbanden die gemaakt zijn van schelpen en ijzeren kralen. Een belangrijk sieraad van de vrouwen is de ohumba, een witte schelp die aan een ketting tussen de borsten hangt. De Himba zijn in de verte familie van de Herero.
Lees ook: Otjikandero Himba Orphanage Village
Taal
De officiële landstaal in Namibië is sinds 1990 Engels. Voor de onafhankelijkheid waren ook het Afrikaans en het Duits officiële talen. Swapo besloot om te kiezen voor slechts één officiële taal. Afrikaans speelt nog steeds een belangrijke rol bij vooral de oudere bevolking die nog onder het apartheidsregime werd grootgebracht. Ondanks dat het Engels de officiële taal is, is het Engels voor slechts 1,9 procent van de inwoners de moedertaal.
Er worden in Namibië 25 talen gesproken. Bijna de helft van de bevolking, 48,5%, spreekt Oshiwambo als moedertaal. De Kavangotalen, Kwangali, Diriku en Mbukushu, wordt door 9,7% van de bevolking als moedertaal gebruikt. Bij het Afrikaans is dit 11,4%, bij Herero 7,9% en bij Tswana 0,3%. De Khoisantalen bestaan uit Khoekhoegowab met 11,5% van de bevolking en onder andere het Ju/hoan met 1,2%. Een resterende vijf procent van de bevolking spreekt Lozi, Portugees of nog een andere taal. Ongeveer 20.000 mensen hebben het Duits als moedertaal. In veel hotels kunt u zich uitstekend met Duits redden.
Religie
Ongeveer 80 tot 90% van de bevolking in Namibië is christelijk.
De inheemse volken koesteren ieder hun eigen geloofsovertuiging. De diverse Herero-clans kennen onderling zeer verschillende taboes en de Damara’s hadden veel namen voor hun god. In de vele inheemse religieuze uitingen is een rode draad te ontdekken. Bijna alle stammen en volken hangen de overtuiging aan dat God de wereld heeft geschapen en er sindsdien over waakt.
De islam wordt aangehangen door ongeveer 3% van de bevolking.
Klimaat
In Namibië is het tijdens onze zomer winter en andersom.
Het land kent overwegend een woestijn of halfwoestijn klimaat. Het is in Namibië doorgaans droog. Op veel plaatsen valt minder dan 250 millimeter neerslag per jaar, drie keer zo weinig als in Nederland. Ook zijn er plekken in Namibië waar het bijna nooit regent.
De maximumtemperaturen variëren van 26 tot 36 graden in het noordoosten tot 20 tot 25 graden in het koelere zuidwesten. ’s Nachts kan in de winter het kwik landinwaarts tot rond het vriespunt dalen.
Beste reistijd voor Namibië
Namibië is het gehele jaar door te bezoeken.
Als u tijdens een bezoek aan Namibië veel wilde dieren wilt zien, dan zijn vooral de maanden mei t/m september de beste maanden om te reizen. Het landschap is door de droogte dor en de dieren kunnen zich niet verschuilen achter de begroeiing. Daarnaast is het beschikbare water beperkt en zullen de dieren naar de waterholes trekken.
Vanaf december tot april kan het regenen en komt het voor dat bij zware regenval de onverharde wegen onbegaanbaar worden en rivieren overstromen. In de regenperiode komt de woestijn tot leven en kunnen er bloemen gaan bloeien die er de rest van het jaar niet te vinden zijn.
Lees ook: De beste reistijd voor Namibië
Eten & drinken
De keuken van Namibië is divers. Liefhebbers van vlees kunnen hun hart ophalen. Er is een enorme keuze aan wild, zoals springbok, gemsbok, kudu en struisvogel.
Een populaire bezigheid, met een belangrijke sociale functie, is, net als in Zuid-Afrika de ‘braai’: de barbecue.
Een warme maaltijd in Namibië bestaat uit miliepap, mahangosoep, vis, rijst, lam en geit, vaak klaargemaakt in een ‘potjie’: een gietijzeren pot met drie korte poten, die op het vuur wordt gezet of erboven gehangen.
Overal in het land is biltong te koop. Dit is rauw rundvlees of wild dat gedroogd en gepekeld is. Doordat het lang houdbaar is en niet gekoeld bewaard hoeft te worden, is het voor onderweg als tussendoortje zeer populair.
Ook de Duitse keuken wordt in ere gehouden. In een Duitse Konditorei kunt u Apfelstrudel, Schwarzwalder Kirschtorte en frische Brötchen kopen.
Bekende lokale bieren in Namibië zijn Windhoek Lager, Tafel Lager, Windhoek Light en Urbock. Bier kunt u overal kopen. Duitse en andere Europese merken zijn ook te verkrijgen, maar niet overal.
Landschap
Namibië bestaat uit vier kenmerkende landschappen.
Namibwoestijn
De Namibwoestijn ligt aan de kust en bestaat uit gekloofde bergketens, rotsformaties en eindeloze vlakten. De woestijn is ongeveer 1.500 kilometer lang en 50 tot 140 kilometer breed. De Namib woestijn is de oudste woestijn in de wereld. De woestijn vormt een barrière tussen de centrale hooglanden en het koude water van de Atlantische Oceaan. U vindt hier grote zandduinen, kiezelwoestijnen, wilde zeegezichten en wrakken. De kiezelduinen en zandvlakten, die vroeger onder zeeniveau lagen, zijn nu rijke gronden voor multinationale diamantmijnbouw-ondernemingen. Verder bevinden zich hier zoutpannen en zoetwaterlagunes die een onderkomen bieden aan duizenden flamingo’s, pelikanen en andere waad- en watervogels. In het Namib-Naukluft Park bevinden zich de beroemde duinen van de Sossusvlei. Waarschijnlijk de bekendste woestijnplant is de welwitschia. In de Namib domineren de vele soorten antilopen, vooral kudu’s en springbokken maar er leven ook struisvogels en kleine zoogdieren.
Centrale Hoogvlakte
De Centrale Hoogvlakte is een langgerekt plateau met pieken van boven de tweeduizend meter. De hoogste toppen van Namibië bevinden zich in het centrum van het plateau, met als uitschieters de Auasberge (2.484 meter) en de Brandberg (2.610 meter). De Centrale Hoogvlakte doorsnijdt het land van noord tot zuid. Een kenmerkende verschijning in dit gebied is de kokerboom. Deze uit de kluiten gewassen vetplant, hoort bij het geslacht aloë. De kokerboom dankt zijn naam aan de bevolkingsgroep San, die van de holle takken van de boom pijlenkokers maakten. In het noorden wordt de hoogvlakte gekenmerkt door gekloofde bergketens en rotsformaties, terwijl eindeloze vlaktes het zuiden van de Centrale Hoogvlakte bepalen. Het centrale plateau gaat in het noordwesten over in het Damaraland en Kaokoveld. In deze dorre en door de zon verschroeide gebieden komen de zeldzame, dunpotige, woestijnolifant en de betrekkelijk kleine zwarte neushoorn voor. U vindt hier grote pannen en mopane bosgebieden die toonaangevend zijn voor de noordelijke delen van Namibië. Het Etosha Nationaal Park is het mooiste wildreservaat in Namibië. Dit park is de centrale bezienswaardigheid in dit spectaculaire gebied.
Kalahariwoestijn
De rotsachtige Kalahariwoestijn ligt aan de oostkant van Namibië. De Kalahariwoestijn ligt 1.000 tot 1.200 meter boven de zeespiegel. De Kalahari is de tweede grote droge zone van Namibië. Dankzij de ligging in het binnenland valt er meer neerslag dan in de Namibwoestijn, wat tot meer begroeiing heeft geleid. Bijzonder aan de Kalahariwoestijn zijn de door ijzeroxide rood gekleurde duinen en de talloze spiesbokken. In de richting van de grens met Botswana, verandert het landschap in de uitgestrekte vlakte van rood zand en dorenbomen, die zich ver naar het oosten over geheel Botswana uitstrekt. Bijna 60% van het landoppervlakte van Namibië is bedekt met savanne, het zuiden is begroeid met dwergstruiken, het oosten met kameeldoornacacia’s en het noorden is begroeid met mopanebomen en –struiken.
Caprivistrip
De oostelijke punt van Namibië, inclusief de Caprivistrip, staat in groot contrast met de rest van Namibië. Dit is een gebied met bossen, rivieren en seizoenmoerassen, die gevoed worden door de Kwando, Kavango en grote Zambezi rivieren, die vanuit het noorden van Angola en het westen van Zambia stromen. Beboste eilanden liggen in de hoofdstromen van de rivieren. In dit gebied zijn veel mogelijkheden om te vissen of vogels en wilde dieren te zien. Hier domineert een vochtig savanneklimaat. De Caprivistrook is slechts 50 kilometer breed en strekt zich over een lengte van 450 kilometer uit als een smalle vinger tussen Angola en Zambia in het noorden en Botswana in het zuiden en reikt bijna tot aan de Victoria Watervallen in Zimbabwe. In deze streek leven buiten de nationale parken nauwelijks wilde dieren.
Wildlife
Er werd vroeger gesproken over de grote vijf, Big Five (olfant, buffel, neushoorn, leeuw en luipaard). Er zijn vier dieren aan toegevoegd. Op de Big Five werd jacht gemaakt, op de overige vier, nijlpaard, zebra, jachtluipaard en giraffe, (nog) niet.
In Namibië zijn vele andere dieren te vinden, zoals het wrattenzwijn, de struisvogel, baviaan, aardvarken, kudu, dikdik, klipspringer, impala, springbok, gemsbok, dassie, jakhals, mangoeste, stokstaartje, nyala, antilopesoorten, hyena’s, honingdas en pofadder.

Praktische informatie
Belangrijke adressen
Namibische ambassade in Nederland
Namibië heeft geen ambassade in Nederland. Nederlandse reizigers kunnen voor informatie terecht bij de ambassade in Brussel/België.
Embassy of Namibia
Avenue de Tervuren 454
BE 1150 Brussels
België
Telefoon: 0032 2 771 14 10
E-mail: info@namibiaembassy.be
Website
Nederlandse ambassade in Namibië
Nederland heeft geen ambassade in Namibië. Voor hulp kunt u terecht bij de ambassade in Pretoria/Zuid-Afrika.
210 Florence Ribeiro / Queen Wilhelmina Avenue
Cnr Muckleneuk Street
0181 New Muckleneuk
Pretoria
Zuid-Afrika
Telefoon: 0027 12 425 4500
E-mail: pre@minbuza.nl
Website
Accommodatie in Namibië
Via Booking.com kunt u veel accommodaties in alle prijsklassen boeken. Via onderstaand zoekveld kunt u uw gewenste plaats, evt. het gewenste hotel en de datum invullen.
Vliegen naar en binnen Namibië
Namibië kent één grote internationale luchthavens: Windhoek. Deze luchthaven wordt vanuit Nederland rechtstreeks aangevlogen door KLM. Veel vluchten gaan ook via Kaapstad en Johannesburg/Zuid-Afrika.
Binnen Namibë zijn er meerdere kleinere luchthavens die onderling aangevlogen worden.
Uw vlucht kunt u bijv. boeken via Skyscanner.
Lees ook: Vliegen naar Namibië
Elektriciteit

Geldzaken
De munteenheid van Namibië is de Namibian Dollar. Eén dollar is honderd cent. De Namibische dollar heeft dezelfde waarde als de Zuid-Afrikaanse rand. Zuid-Afrikaanse munten en papiergeld kunnen in Namibië worden gebruikt, maar Namibisch geld wordt in Zuid-Afrika niet geaccepteerd. Munten: 5 cent, 10 cent, 50 cent, 1$ ,5$. Papiergeld: 10$, 20$, 50$, 100$, 200$.
U kunt bijna nergens in Namibië met uw creditcard betalen. Het beste is om altijd met contant geld te reizen. U kunt beter Zuid-Afrikaanse randen over houden dan Namibië dollars, omdat u deze dollars niet in Nederland kunt omwisselen. Zorg dat u in de steden voldoende geld opneemt, aangezien er weinig andere locaties zijn waar u geld kunt pinnen.
Om veiligheidsredenen zijn bankpassen bij de meeste Nederlandse banken standaard op gebruik binnen Europa ingesteld. U zult deze moeten uitbreiden naar ‘wereld’, om uw pinpas in Namibië te kunnen gebruiken. Er wordt aangeraden aan dit voor vertrek te doen. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met uw bank.

Gezondheid en inentingen
Vaccinatie tegen gele koorts is voor Namibië alleen verplicht als u in de zeven dagen voordat u Namibië binnenkomt in een gele koorts land bent geweest. Vaccinatie tegen DTP (difterie, tetanus en polio) en vaccinatie tegen hepatitis A (besmettelijke geelzucht) worden aangeraden bij een bezoek aan Namibië. Als u geen mazelen of een vaccinatie tegen mazelen hebt gehad, wordt een BMR inenting aanbevolen voor Namibië.
Bij de grens met Angola worden malariatabletten aanbevolen evenals voor de Caprivistrook. De meest voorgeschreven malariamiddelen zijn lariam en malarone. In het zuidelijker gelegen gebied, inclusief het Etosha National Park worden van november tot en met juni malariatabletten aanbevolen. Dit samen met anti-muggenmaatregelen. In de rest van het jaar volstaan anti-muggenmaatregelen in dit gebied.
Anti-muggenmaatregelen zijn belangrijk in Namibië. Dit is bij voorkeur een middel met een hoge concentratie deet.
Voorkom een zonnesteek door een hoofddeksel en eventueel een zonnebril te dragen. U moet er voor zorgen dat u altijd een fles water bij u hebt, zeker als u de natuur in gaat en niet snel aan drinkwater kunt komen.
Het leidingwater is in de grote steden in principe drinkbaar, maar het wordt sterk aangeraden alleen water uit flessen te drinken. Om uitdroging te voorkomen kunt u het beste een O.R.S. (Orisel) oplossing drinken. U kunt O.R.S. iedere Nederlandse apotheek en veel drogisterijen kopen. Tijdens het maken van verre reizen kunnen maag- en darmklachten voorkomen. Neem een voorraadje diarreeremmers mee.
Grensdocumenten
U moet bij binnenkomst in Namibië beschikken over een geldig paspoort dat nog minimaal zes maanden geldig moet zijn en het paspoort moet minimaal één lege visumpagina bevatten voor het stempel van de douane.
Als toerist met de Nederlandse nationaliteit, mag u maximaal drie maanden in Namibië verblijven zonder dat u een visum hoeft aan te vragen.
Tijdsverschil
In de winter is het één uur later in Namibië dan in Nederland. Tijdens de zomerperiode is er geen tijdsverschil met Nederland.
De wisseling van zomer- naar wintertijd, respectievelijk van winter- naar zomertijd vindt in Namibië plaats op de eerste zondag in maart en september.
Meer lezen over reizen naar Zuid-Afrika & Namibië
Wilt u nog meer voorpret of u nog meer verdiepen in Zuid-Afrika & Namibië? Dan kan ik u onderstaande reisgidsen aanraden:
Bewaar op Pinterest





